The newbie path to the life

Drop the projection of your conditioned mind and feel safe, feel home.  You are not going to judge anymore there is no preconditioned mind who look the world from its limited and distorted point of view. 

 بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید               در این  عشق چو مردید همه روح پذیرید      بمیرید بمیرید وزین مرگ مترسید                 کز این خاک برآیید سماوات بگیرید بمیرید بمیرید و از این نفس ببرید           که این نفس چو بند است و شما همچو اسیرید  یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان          چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا            بر شاه چو مردید هم شاه و شهیدید  بمیرید بمیرید وز این ابر برایید             چو زین ابر برایید همه بدر منیرید  خموشید خموشید ، خموشی دم مرگ است         هم از زندگیست اینک ز خاموش نفیرید  مولوی میفرماید که باید مرد، باید از نفس برید و چون این من  ذهن ساخته بمیرد  تازه اغاز زندگی من است . اما این من ذهن ساخته کیست  و  کی میمیرد؟ من که همان منِ ذهن ساخته ام! دانایم ! میدانم، همه چیز را میدانم از همه بهتر میدانم. ویژه ام ! کالبدم جایگاه والاترین جان دنیاست.  پر از خواهشم ! تمنای  شناخته شدن، شهرت و ثروت ، خوشبختی و سعادت و آرامش دارم.  پر از قاعده و قانونم ! میدانم خوب چیست ، بد چیست، زشت کدام است ،

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد بی دلی در همه احوال خدا با او بود او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد فیض روح القدس ار باز مدد فرماید دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه روح پذیرید بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید کز این خاک برآیید سماوات بگیرید بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید که این نفس چو بندست و شما ه

The mind jumps because it thinks that it has to do something. because I have the illusion of doing things. my perception of the world brings me this illusion that I am doing things. I am changing things. My mind jumps, because of fear, because it is created an imaginary line between the body and everything else and it tries to protect this imaginary line. My mission about me is the result of the way my mind conceived the world.